آیا می دانستید که روز هشت ساعته بیش از 100 سال قدمت دارد؟ آنچه مدت‌ها ساعات کار عادی تلقی می‌شد، اکنون یادگار قرن گذشته است. می‌توانید در اینجا بخوانید که کدام مدل‌های امروزی در دسترس هستند و چه مزایا و معایبی دارند.
سخت است باور کنیم که جهان در 100 سال گذشته چگونه تغییر کرده است: اولین انسان روی ماه، تلفن های هوشمند، رانندگی خودکار. با این حال، روز کاری کلاسیک هشت ساعته به سختی توسعه یافته است. این قانون از سال 1918 در آلمان به تصویب رسیده است. در آن زمان، کارگران و اتحادیه ها برای بهبود شرایط کار مبارزه می کردند. با این حال، این بیش از یک قرن پیش بود و البته دنیای کار از آن زمان به بعد ثابت نشده است. انعطاف پذیری چیزی است که کارمندان این روزها می خواهند.
پنج نمونه از مدل های زمان کاری انعطاف پذیر
مدل‌های زمان کار انعطاف‌پذیر با ساعات کاری عادی متفاوت است. برخلاف کار کلاسیک 9 تا 5، شروع و پایان شیفت معمولاً به وضوح مشخص نیست یا مدت زمان آن کمتر از هشت ساعت است. مدل های مختلفی وجود دارد که پنج مورد از آنها را به شما معرفی می کنیم:
- پاره وقت
ساده ترین و احتمالا رایج ترین مدل کار پاره وقت است. در اینجا شما کار تمام وقت ندارید، اما کمتر از 40 ساعت در هفته کار می کنید. به عنوان مثال، پنج روز در هفته فقط تا زمان ناهار می توان کار کرد، اما دو روز در هفته نیز می توانید هشت ساعت کار کنید. حقوق شما به نسبت محاسبه می شود، بنابراین حقوق تمام وقت دریافت نمی کنید
- زمان انعطاف پذیر
مدل flextime انعطاف‌پذیری را در زمان‌بندی ساعت‌ها ارائه می‌دهد. کارمندان می توانند تعیین کنند که چه زمانی کار را شروع می کنند، چه زمانی متوقف می شوند و چه زمانی یا چند وقت استراحت می کنند. به عنوان مثال، می‌توانید صبح ها چند ساعت کار کنید، در زمان ناهار و بعد ازظهر استراحت بیشتری داشته باشید (مثلاً برای قرارهای خصوصی یا مراقبت از کودک) و ساعات باقی‌مانده را در شب جبران کنید. همچنین مدل‌های انعطاف پذیری وجود دارد که در آن ساعات کاری اصلی توسط شرکت تعریف می‌شود. این بدان معنی است که یک دوره زمانی وجود دارد که در آن حضور الزامی است، اما ساعات باقی مانده را می توان به طور انعطاف پذیر در طول روز توزیع کرد.
Flextime هفتگی یا ماهانه گزینه های دیگری هستند که انعطاف پذیری بیشتری را ارائه می دهند. در اینجا می توانید ساعات قراردادی خود را در طول هفته یا حتی ماه توزیع کنید. این به شما امکان می دهد در برخی روزها کمتر و در روزهای دیگر بیشتر کار کنید، به طوری که در مجموع 40 ساعت در هفته خواهید داشت.
- ساعات کاری قابل اعتماد
عدم داشتن ساعت کاری ثابت، اما مرتبط کردن آنها با دستیابی به اهداف – این همان چیزی است که از مدل ساعات کار مبتنی بر اعتماد استفاده می شود. وقتی کارتان را انجام می دهید به خودتان بستگی دارد – پایبندی به ساعات کاری برای رسیدن به اهدافتان بی ربط است. با این حال، در آلمان، قانون ساعات کاری، ثبت ساعات کار را اجباری می کند، که با ایده واقعی ساعات کار مبتنی بر اعتماد مطابقت ندارد. با این حال، آنچه باقی می ماند، ثبت زمان بر اساس اعتماد است، یعنی کنترل نمی شود (مثلاً توسط یک ساعت زمان).
- کاهش ساعات کار با حقوق کامل
مانند کار پاره وقت، ساعات کار در اینجا کاهش می یابد – اما بدون تعدیل حقوق است. شناخته شده ترین مدل هفته 4 روزه است، اما مثلاً می توان روز هشت ساعته را برای رسیدن به یک روز 6 ساعته کوتاه کرد.
این مدل‌ها قبلاً در شرکت‌ها و کشورهای مختلف آزمایش شده‌اند و اغلب نتایج خوبی داشته‌اند (نمونه‌ای از یک مطالعه بریتانیایی). با این حال، اینها هنوز بخشی از زندگی روزمره نیستند. اجرای آنها در برخی صنایع دشوارتر از سایر صنایع است و البته مستلزم تعهد و تعهد شرکت ها است.
- کار با موبایل
کار از راه دور حداکثر، از زمان همه گیری کرونا ضروری شده است. شما با موبایل کار می کنید، بنابراین به محل کار وابسته نیستید، اما می توانید وظایف خود را برای مثال در قطار یا از خانه انجام دهید. مدل های هیبریدی نیز وجود دارد، یعنی ترکیبی از حضور و کار سیار.
کار با تلفن همراه اغلب مترادف با اصطلاح دفتر کار در خانه استفاده می شود، اما تفاوت های اساسی وجود دارد: هنگام کار از خانه، محل کار به صورت قراردادی توافق شده است و باید مطابق با آن مجهز شود. کار با موبایل سخت گیری کمتری دارد و به یک محل کار محدود نمی شود.
منبع:
/https://www.dis-ag.com
